Indirecte distributie
Bij indirecte distributie maakt een fabrikant of merk gebruik van externe kanalen en partijen voor de verkoop en distributie van producten of diensten. Bij indirecte distributie is tenminste één externe partij betrokken bij de distributie aan de eindklant oftewel de consument. Deze distributiepartners kunnen bijvoorbeeld webshops of fysieke winkels of ketens zijn.
In tegenstelling tot bij directe distributie doet de klant geen zaken met de producent maar heeft deze een relatie met een tussenpartij. Deze partij is verantwoordelijk voor de verkoop en (eerstelijns) ondersteuning. De verkopende partij kan zelf verantwoordelijk zijn voor de voorraad en inkoop. De voorraad en levering kan ook worden verzorgd door de fabrikant of worden uitbesteed aan een partij die optreedt als leverancier of importeur.
Bij indirecte distributie is het distributiekanaal (de leveringsketen tussen fabrikant en afnemer) langer dan bij directe distributie. De betrokkenheid van één of meerdere tussenpartijen heeft invloed op de (verdeling van de) marge. Hier staat tegenover dat de betrokken partijen (inclusief de fabrikant) zich kunnen focussen op hun specifieke aandeel in de keten.
Het vakgebied trademarketing houdt zich bezig met marketingactiviteiten gericht op het verhogen van de vraag en zichtbaarheid binnen externe kanalen.