Uitgangsregel
De uitgangsregel is de laatste regel van een alinea. Deze regel vult niet de volledige zetbreedte, zodat tussen het einde van de regel en de kantlijn een witruimte volgt. Hieraan kan gemakkelijk het einde van een alinea worden herkend. Wanneer een tekst wordt uitgevuld, gebeurt dit doorgaans niet bij uitgangsregels.
Soms bevindt zich tussen de uitgangsregel en de volgende alinea een witregel. Dit benadrukt het rustpunt tussen alinea’s extra en maakt vooral het lezen van teksten vanaf een beeldscherm prettiger.
Een ongeschreven regel bij het opmaken van teksten is dat uitgangsregels tenminste drie woorden dienen te bevatten en niet op de eerste regel van een volgende pagina terecht mogen komen.
