Ook wel: serif of romein
Een schreef is binnen de typografie een dwars geplaatst lijntje of haakje aan het uiteinde van een letter. In het Engels wordt een schreef een serif genoemd. Fonts waarbij de letters schreven bevatten worden ook wel schreeflettertypes of romein genoemd. Heeft een lettertype deze niet, dan spreken we over schreefloos.
Schreefletters worden veel toegepast in langere teksten, zoals boeken en krantenartikelen. Doordat letters duidelijker van elkaar verschillen en de schreven tegelijk voor samenhang tussen de letters zorgen zijn langere teksten makkelijker te lezen.
Een uitzondering hierop zijn teksten op een beeldscherm, waarbij het juist prettig leest als letters uit minder pixels zijn opgebouwd. Schreefloze lettertypes worden mede hierdoor doorgaans als moderner ervaren dan schreeflettertypes.
Het ontstaan van schreeflettertypes
De herkomst van de schreef is niet geheel duidelijk. Ze zouden kunnen voortkomen uit letters die in de Romeinse oudheid uit steen werden gehouwen. Deze letters werden meestal eerst met verf op de steen geschilderd, zodat de haakjes afkomstig zouden kunnen zijn van de kwaststrepen aan de pootjes van de letters.
Volgens een andere theorie werden de serifs bewust toegevoegd om de uitgekerfde letters er netter uit te laten zien. Van deze theorie is ook het gezegde ‘over de schreef gaan’ afgeleid.
Bekende schreeflettertypes zijn Times New Roman, Garamond en Georgia.
