Interpunctie is het plaatsen van leestekens, zoals punten, komma’s en uitroeptekens, in een geschreven tekst. Het toepassen en correct gebruiken van interpunctie binnen een tekst vergemakkelijkt het lezen en begrijpen ervan. Bij het lezen vertelt de interpunctie iets over de structuur en betekenis van de tekst en worden pauzes en intonatie gemarkeerd.
Zo geven punten, vraagtekens en uitroeptekens het einde van de ene zin aan – en het begin van de volgende. Hierbij markeert een uitroepteken een zin extra nadruk of emotie en kan een vraag als zodanig herkenbaar worden gemaakt door deze af te sluiten met een vraagteken. Komma’s kunnen worden gebruikt voor opsommingen binnen een zin, voor het plaatsen van een bijzin, of het geven van een voorbeeld, zoals hier.
Onder interpunctie valt ook het gebruik van aanhalingstekens, koppeltekens, dubbele punten, puntkomma’s en haakjes. Deze worden onder meer worden gebruikt voor het markeren van citaten, opsommingen, toelichtingen en het scheiden van bijzaken van de hoofdboodschap van een zin. In de meeste gevallen wordt een leesteken gevolgd door een spatie. Soms staat er ook een spatie vóór het leesteken.
Het woord interpunctie is afkomstig uit het latijn: ‘inter’ betekent ’tussen’ en ‘punctus’ is ‘punt’.
