MoSCoW-methode
Ook wel: must, should, could, would (MoSCoW)
De MoSCow-methode is een principe dat veel wordt toegepast binnen productontwikkeling, software-ontwikkeling en bedrijfsanalyse om prioriteiten vast te stellen. De eisen van een project (denk aan de features van een product) worden bij een moscow-analyse ingedeeld in één van de volgende categorieën:
- Must-have: Vereist om te kunnen spreken van een werkbaar product;
- Should-have: Hoge prioriteit, maar niet vereist voor een bruikbaar product;
- Could-have: Optie die alleen wordt meegenomen als er tijd over is;
- Would-have: Geen prioriteit, kan eventueel in de toekomst opnieuw worden overwogen (ook wel: won’t-have).
De o’s in MoSCoW zijn alleen bedoeld om de afkorting uitspreekbaar te maken en hebben verder geen betekenis.
Het toekennen van dergelijke prioriteiten aan eisen helpt om projecten hanteerbaar te houden. Er kan sneller naar een oplevermoment worden gewerkt. Door minder belangrijke features (al dan niet tijdelijk) achterwege te laten is de ontwikkeling en ondersteuning van een project ook eenvoudiger.
Het focussen op de ‘key requirements’ van een product kan ook de verkoopbaarheid ervan vereenvoudigen. Zo kunnen must-haves niet alleen functies zijn die vereist zijn om een product te kunnen gebruiken, maar ook een essentiel unique selling point waaraan een product bestaansrecht ontleent.
